O fińskiej poezji słów parę ( II ) - osiem optymistycznych wierszy o Szczęściu

1. Pieśń o szczęściu

Kto osiągnął szczęście, niech je ukryje,
kto skarb zdobędzie, niech się nie chwali,
szczęśliwy niech ze szczęścia słodkie chwile pije,
a bogacz ze skarbem musi się utaić.

Szczęście nie znosi spojrzeń człowieka,
kto je zdobędzie, niech w las ucieka
i tam niech żyje ciszej od ciszy,
bo tylko wtedy się szczęściem nacieszy.

( Eino Leino )

2. Smutek

Szczęście nie ma piosenek,
szczęście nie ma myśli, szczęście nie ma nic.
Pchnij swoje szczęście tak, by się rozbiło,
ponieważ szczęście jest złem.
Szczęście nadejdzie cicho
porannym szumem w śpiących krzakach.
Szczęście wślizguje się w lekkich chmurach
ponad granatową głębiną,
szczęście jest niwą dzrzemiącą w upale południa,
albo nieskończonymi przestworzami morza
pod padającymi z góry żarem,
szczęście jest bezsilne, ono śpi, oddycha i nie wie o niczym...
Czy czujesz smutek? On jest wielki i silny.
Zaciska pięść w ukrciu.
Czy czujesz smutek?
On jest jak pełen nadziei uśmiech przez łzy.
Smutek daje nam to wszystko czego potrzebujemy -
daje nam klucz do krainy śmierci,
on wpycha nas w bramę,
gdy jeszcze się wachamy.
Smutek chrzci dzieci i czuwa wraz z matką
i kuje wszystkie obrączki ślubne.
Smutek panuje nad wszystkim,
głaszcze czoło myśliciela,
wkłada naszyjnik na szyję pożądanej kobiety,
stoi w progu gdy mężczyzna
wychodzi od swojej ukochanej...

( Edith Södergran)

3. Szczęśliwy

Moje szczęście to przestwór,
gdzie słońca się rodzą i umierają.
Tak szczęśliwy jest tylko tej,
który stoi na granicy,
który pokonał
ciemną drogę strachu i cierpienia,
słyszał swoje serce jak krzyczy
pod ogromnym kręgiem,
widział swe marzenia umierające w ciemności.
Tak szczęśliwy jest tylko ten,
któremu nie zostało nic,
który jest tylko wiotką nicią
nad granicą życia i śmierci.

Tkwię między dwoma wspaniałościami:
życie - pociąg odrzucony
na moście przez ocean;
śmierć - tak cudownie czarujaca,
jak tylko może być przygoda i nieznane.
Wędrując do życia albo śmierci,
wielki, połyskujący wir mnie niesie!

4. Szczęście

Obudziwszy się na brzego twego snu
wyciągnąłem rękę w stronę twego oddechu,
jak zmęczony wędrowiec nocą na pustyni
z radością wyciąga rękę
w stronę ogniska.

( Katri Vala )

5. Dzisiejszego ranka...

Dzisiejszego ranka postanowiłam nie zabierać się za pisanie,
ale zasadzić różę.
Więc, tego potrzebuje człowiek, by poczuć się szczęśliwym:
pracy, by jej zaniedbać,
upału, by mieć jakieś uzasadnienie
i dzieciństwa,
by z niego wykarczować świętojańską różę
na ścianę swojej wartośći.
( Eeva Kilpi)

6. Smutek

Smutek jest tym, w jaki sposób
pamiętamy radość. Przez
ciemne drzewa przebijają łzy,
połyskujące na oświetlonej słońcem
powierzchni morza.

7. Sonet na pocieszenie

Każdego dnia życie
staje się o dzień dłuższe. Rośnie
w falę, która gęstnieje i
w końcu rozbija się ognistą
pianą o brzeg. Prawdziwa
śmierć nie jest tak romantyczna, tylko ostatnie,
ociągające się uderzenie pulsu, które mięknie
w ciemności. Nic się
nie załamuje; tylko trwa.
Wszystko jest chaosem, ale teraz
krajobraz jest wszystkim, nieruchomy
jak ceremonia. W oddali
bawi się dziecko.
( Gösta Agren)

8. Zaklinacz wężów
( tylko radość jest prawdą)

Najdroższa, jabłuszko złote, żadna społeczna
reforma nie może nauczyć radości, żadna powszechna
amnestia nie dociera do uszu tego strażnika, którego
nosisz w swym ciele, ani żaden szpital nie może uleczyć
ciebie od tego anioła, który strzeże twego serca.
Ponieważ jesteś człowiekiem,
ból uczy mówić i gdy poruszasz się w bólu,
mowa zamienia się w śpiew, a gdy śpiewasz,
wąż - anioł zaprawdę zasypia.

( Risto Ahti)